Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. Volleybal Life volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.
Het Wel & Wee Van Heren 2
In het kader van de teambuilding en de verbetering der onderlinge relaties tussen het eerste en tweede herenteam – en vooral ook omdat ’t gewoon erg gezellig is – hebben we, overigens ook omdat de mogelijkheid zich voordeed, gezamenlijk een skybox beklommen om tijdens een bekerwedstrijd de niet onverdienstelijk boerende, sympathieke provincieclub vanuit deze hoge positie zowel vocaal als mentaal te ondersteunen.
Nadat ik even was weggedroomd in de illusie dat spelers als Bosvelt en Yildirim ons luidkeels vanaf de tribune in ons eigen sportzaaltje fanatiek zouden bijstaan bij het al dan niet behalen van de tweede ronde in óns bekertoernooi (ja, enige fantasie is mij niet vreemd), schrok ik bruut wakker van de haast beangstigend begerige blikken van enkele teamgenoten op de witglimmende lederen voetbal waarop zwartgekalkt de handtekeningen van de voltallige selectie prijkten.
De winnaar van het kostbare vijfje – een benaming voor een voetbal van ouderwetse snit die jongere teamgenoten totaal niet kenden, zelfs de drs. met die naam was hen onbekend; het houdt me jong met hen in een team te spelen, zullen we maar zeggen – bleek zijn fantasie gebruikt te hebben bij het verzinnen van uitslag, ruststand, doelpuntenmakers en smaakje van de thee in de pauze. Geheel gespeend van enige kennis dan wel passie voor het edele voetbalspel, hij kan beter volleyballen, bleek hij twee ware cracks achter zich gelaten te hebben die thuis wat uit te leggen hadden, terugkomend met troosteloze prijzen als respectievelijk een behangrandje en een mok, versierd met de niet weg te denken pompeblêden.
Het werd een gedenkwaardige avond, niet in de eerste plaats vanwege de hoofdrol die de gastvrouw zich aanmat door de flessen met in eigen provincie gestookte kruidenbitter te hanteren met een vrijgevigheid die welhaast glansrijk de vergelijking doorstaat met de wijze waarop wij in onze traditioneel slechte eerste set punten verspelen. De drinkbroeders dronken en verbroederden; de bobbers dronken niet en verbroederden.
Onze meest begeisterde speler, over hem zul je op deze plaats nog veel vernemen, heeft nog energie over om wekelijks als seizoenkaarthouder vanaf zijn vaste stek zijn kluppie te steunen. Hij was zwaar gefrustreerd dat zijn oorverdovende aanmoedigingen dan wel commentaar het veld waarschijnlijk niet, de teammaten hadden hier een andere mening over, bereikten. Volgens mij hebben vooral de spelers op het veld deze aanvullende coaching gemist.
Kort na deze avond die als volwaardige teambuilding mag worden gezien, mede door het goed opgeloste incidentje waarbij het interieur van een gloednieuwe auto en een maaginhoud belangrijke rollen spelen, speelden we de sterren van de hemel. Sponsor van de skybox: bedankt!
Volgende keer over volleybal.
Jeroen (ook lid van de sponsorcommissie)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten