Column VolleyMAGAZINE, deel 35, sept 2014

Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleyMAGAZINE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.

Het Wel & Wee Van Heren 2
JJJJJaaa hoorrrrrr, daar zijn we weerrrrr!!!
Het Wel & Wee Van Heren 2 had zes jaar een vaste plek in VolleybalLIFE, nu in de opvolger: VolleyMAGAZINE. En (dus) over x jaar schrijf ik voor VolleyballerijBLAD. En later voor VolleyballenTIJDSCHRIFT. Ofzo.
Nou, ik verwacht dat iedereen nog helemaal weet waar dit over gaat, want je kent toch je klassiekers: Appie Happie, FC Knudde, Het Wel & Wee… We pakken de draad gewoon weer op. Of toch eerst nog even opwarmen? Lees deel 1 tot en met 34 op hetwelenweevanherentwee.blogspot.nl. 

Inmiddels zijn de heren van het tweede een paar jaar gerijpt. Eerste huis, eerste kind; tweede scheiding, tweede leg; carrièreswitch, koos-werkeloos; grijze haren, hippe sik; de gemiddelde-Nederlander-fratsen zijn ook ons niet vreemd. Lief en leed wordt uitgebreid gedeeld aan de stamtafel in ons gezelligste sportcafé in de wijde omgeving. Een uitschuifstamtafel dit seizoen; ons team mocht zich verblijden met een compleet reserveteam op de bank. Mócht, want voordat de eerste bal is geslagen, heeft een speler zich gedegradeerd tot thuis-op-de-bank-zitter en is er eentje gepromoveerd tot bankzitter bij Heren 1. Maar ik zeur niet: we hebben een coach! Plus een toegewijde teller. Plus een trouwe sponsor. Plus nieuwe bidons in aantocht. Het moet niet gekker worden: het gaat goed met het volleybal in een provincieplaatsje zomaar ergens in Nederland! Nou nee, schijn bedriegt: het derde team van de vereniging is opgeheven. Er zijn in een plaats met 7.500 zielen maar liefst negen volleyballende mannen. De rest woont buiten dit dorp. Tja, fijn hoor, zo’n actieve en florerende korfbalclub als concurrent!

Nee, ik ga niet zeuren, maar positief het nieuwe seizoen in. Zoals aanvoerder-op-papier Robin van Persie met een stalen blik voor de eerste oefenwedstrijd na dat desastreuze WK zei voor de NOS-camera: ‘We hebben er weer zin in!’ Dus met goede zin ingeschreven voor het jaarlijkse opwarmtoernooi; oei, net zes man beschikbaar… Nee, ik ga niet zeuren.

Hoewel, Youp scoort aardig met zeuren in een column. Nou, vooruit: even zeuren over de bond, waarbij ik me voorneem om me in te houden. The picture: we hadden vorig seizoen een keertje ziekte in de ploeg, waardoor we geen team op de been konden krijgen. Tegenstander gebeld, afgemeld, nieuw tijdstip - vijf dagen later - afgesproken, alles geregeld. Wedstrijd gespeeld, formulier na de inhaalwedstrijd keurig ingevuld opgestuurd. En wat gebeurt er? Drie punten aftrek en een boete! Ik erachteraan, wat bleek? De bond was niet geïnformeerd! Ik was vergeten een cc’tje naar de secretaris te mailen! Nou zijn regels regels, dat snap ik. Maar mensen zijn mensen. En in de scala naturae van Aristoteles staan regels helemaal onderaan, samen met andere levenloze zaken. Die daar staan omdat ze bestaan. Mensen staan daar twee plaatsen boven omdat ze een keuze hebben om zich te verheffen en te reiken naar het nobele, of om zich te vernederen.
De bond vergalt het zo door de regels strikt na te leven en boetes uit te delen. Voor de goedwillende amateur-volleyballers. Overigens betalende Nevobo-leden. (Een ingehouden:) bah!

Jeroen (heeft er zin in!)