Column VolleybalLIFE, deel 22, augustus 2009

Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleybalLIFE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.

Het Wel & Wee Van Heren 2
Waar ben ik nu weer ingetuind?!? In mijn eigen enthousiasme, en in de valkuil dat ik het altijd gezellig wil maken voor iedereen (ja, je leert weleens wat over jezelf in 40 jaren leven). Dus heb ik geroepen dat ik de Heren-2-BBQ na een jaartje pauze nieuw leven ga inblazen, en wel in mijn eigen tuin. En dan ook nog geroepen dat alle drie de herenteams welkom zijn, inclusief aanhang en kinderen.

Maarrr... het gevreesde fiasco dreigt een succes te gaan worden. Flinke opkomst, het weer werkt mee, teamgenoten die meehelpen met de voorbereidingen, tafels en stoelen en wat dies meer zij worden allemaal aangeleverd... dat wordt dus een avond gezellig een paar kilo vlees naar binnen werken. En daar heb ik meteen het grote nadeel te pakken van een BBQ: het onvermijdelijke vlees.

Ben geen vegetariër, maar om een maaltijd nou alleen te laten bestaan uit vlees, vlees, vlees, vlees en vooruit: nog maar een stukje vlees, met vette whiskysaus (daar zit geen druppel whisky in!), vette zigeunersaus (zit dus geen zigeuner in), vette barbecuesaus (wat zit daar niet in?) en vette pindasaus (zouden daar pinda's in zitten... overigens is de pindasaus mijn favoriet, met dat droge stokbrood wat de slager er voorgesneden bijlevert en bier); het zal op z'n zachtst gezegd niet het culinaire hoogtepuntje van het jaar worden.

Het is dat BBQ in Nederland synoniem staat voor 'gezellig samenzijn', anders had ik wellicht een kerkdienst georganiseerd, of een workshop of wat dies meer zij. Maar nee, een BBQ moet het wezen.

Ik ga genieten van het feestje in mijn tuin, met kilo's vlees van twijfelachtige komaf, te veel drank, gezellige mensen, te-lang-blijven-hangen-hangers en een kater als ik de volgende dag constateer dat en stuk beukenhaag plat ligt en de teamdikste door de glijbaan is gezakt. En nog steeds tussen de brokstukken ligt. Met onder hem verpletterd de jongste zoon van de aanvoerder.

En achteraf zullen we allemaal, unaniem zeggen: dat was gezellig, volgend jaar weer!

Jeroen (die weet dat je BBQ voluit schrijft met en c in plaats van die hardnekkige q)