Column Volleybal Life, deel 27, juni 2010

Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleybalLIFE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.

Het Wel & Wee Van Heren 2
Wel eens een speech geschreven? Lang geleden bij de bruiloft van mijn zus, tijdens het praatje van de ambtenaar dat zo standaard was dat het tegelijkertijd slaapverwekkend én inspirerend was. En nu mag ik het dan weer doen. Als aanvoerder zal ik mij richten tot ‘mijn’ Heren 2. Ingrediënten: kampioenschap behaald, veel gevraagd van teamleden en een heuse crisis. Dat is wel een speech waard. Ik begin gewoon te schrijven. (U2 klinkt, hard en mooi.)

Heren,

Als jullie aanvoerder, waarmee ik niet bedoel dat jullie van mij zijn, maar… nou ja, je begrijpt wel wat ik bedoel, gewoon, de aanvoerder van jullie; van het team, van deze Muppets, van Heren 2, moet ik zeggen dat ik trots ben. Moet ik dat zeggen? Nou ja, ik bedoel, wil ik dat zeggen. Dus. Dat ik trots ben op jullie, op ons eigenlijk. Op het team, dat afgelopen seizoen heeft laten zien en voelen hoe een team werkt. En dát dat werkt. Jullie voelen waarschijnlijk precies wat ik bedoel, maar speeches horen TE lang te zijn, dus ik ga nog even door. (Bono zingt: But I still have not found what I’m looking for.)

Uiteraard ben ik trots op het resultaat: kampioen en promotie. Met de nadruk op resultaat; het was resultaatvolleybal die laatste wedstrijd! Maar we zijn sterker gaan spelen. Wellicht individueel, maar vooral als team. We weten elkaar beter te vinden en de traditionele dipjes in de wedstrijd leiden bijna nooit meer tot setverlies. Dit winstpuntje kunnen we trots bijschrijven. (U2: Desi-i-i-ire.)

De meesten van ons hebben meegedraaid in de door de TC bedachte tombola van Heren 3 en Heren 2. Dat was niet altijd even leuk. Als TC-lid (nu heb ik die pet even op) stel ik blij vast dat het doel is gehaald: behoud van een aantal spelers voor de volleybalsport. Dus het ‘offer’ is waardevol geweest. Bedankt!!! (In the naaaaaame of looooove.)

En waar we als team hebben laten zien dat we een team zijn, is in de ‘crisis’ rond de kerst. Een van ons zag het even niet meer zitten, en dat hebben we met z’n allen volledig gerespecteerd. Dat respect kwam voort uit de teamspirit, die steeds nadrukkelijker aanwezig is in Heren 2. Ze zeggen dat teamspirit iets ongrijpbaars is, maar wij weten het met beide handen aan te grijpen in zowel goede als slechte tijden. (Bono: with or without you.)

Hm, nou eindig ik de speech wat zwaar in de emotie. Daarom ga ik nu voor jullie Muppets zingen en dansen: “It’s time to play the music, it’s time to light the lights, it’s time to meet the Muppets on the Muppet show tonight. It’s time to put on makeup, it’s time to dress up right, it’s time to raise the curtain on the Mpuppet show tonight. Why do we allways come here, I guess we’ll never know, it’s like a kind of torture, to have to watch this show. And now let’s get things started. Why don’t you get things started? It’s time to get things started, on the most sensational, inspirational, celebrational, Muppetational, this is what we call the Muppet show!”

Jeroen (laat mij een speech maar onvoorbereid doen)