dinsdag 13 januari 2015

Column VolleyMAGAZINE, deel 36, dec 2014

Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleyMAGAZINE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.

Het Wel & Wee Van Heren 2

tc…

eerst wist ik niet van het bestaan van deze afkorting
later dacht ik dat het stond voor ‘tennisclub’
toen ontdekte ik dat het een commissie was
toen kreeg ik de betekenis van de t door: technische
toen dacht ik dat ze naar de kwaliteit van de netten en ballen enzo keken; dat soort technische dingen waarvoor je op de technische school moest hebben gezeten
toen kreeg ik in de gaten dat de tc teams indeelt
en snapte ik niets van de naam ‘technische’
toen werd ik gevraagd voor de tc-heren, en heb ik vervolgens drie seizoenen netjes herenteams ingedeeld
en snapte ik nog steeds niets van de naam ‘technische’
toen werd ik gevraagd voor de jeugd-tc, onder het mom van ‘ach, 3x per jaar ff een overlegje’
en snapte ik nog steeds niets van de naam ‘technische’
toen heb ik een jaar (meer dan) drie keer bij ‘een overlegje’ gezeten, en ging het over veel meer dan alleen jeugdteams indelen
en snapte ik nog steeds niets van de naam ‘technische’
en nu zit ik voor het tweede jaar in de jeugd-tc en voor het eerste in dé tc (heren en dames en jeugd)…
… en nú… nu gáát ‘t ergens over!

Voor het eerst sinds het bestaan van de club (1952 volgens mijn zoon die net iets over zijn sport in de schoolkrant heeft geschreven; ja… zo vader, zo zoon!) wordt er een technisch beleidsplan opgesteld. En dat gaat niet over hoe de netten in elkaar geknoopt worden! Nee, het gaat over visie. En het gaat over missie. Interessant! Waar wil je als club staan in 2052? Streven we naar permanente aanwezigheid in de promotieklasse? Nemen we genoegen met een begroting van minder dan een miljoen? Met dergelijke vragen begint het.
En dan kijk je naar wat je hebt: twee herenteams, waarvan het eerste een te smalle selectie heeft en het tweede zich ternauwernood handhaaft in de tweede klasse. En er een jongensteam ergens op de velden rondpubert, nog lang niet klaar voor het grote werk.
Ach, we praten voorlopig interessant verder, en volleyballen ondertussen doodgewoon door.

En heren 2… onze nieuwbakken coach verbaasde zich vooral over het keiharde feit dat de stemming in de ploeg opperbest was, ondanks dat er keer op keer wedstrijden verloren gingen. Ja, dat is onze kracht: lol! En nu ik dit schrijf, besef, voel ik een persoonlijke missie opborrelen: in het op te stellen technisch beleidsplan moet de term ‘lol’ beschreven worden.

Jeroen (snapt nog steeds niets van de naam ‘technische’) (maar heeft wel lol)