Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleybalLIFE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.
Het Wel & Wee Van Heren 2
Er zit wat leeftijdsverschil tussen de jongste en de oudste in het team. Hm, nu ik het even nareken: zeg maar gerust dat er wat generatieverschil zit tussen benjamin en nestor. Het verschil in leeftijd houdt, hoewel je dat wel zou verwachten, merkwaardigerwijs geen gelijke tred met verschil in spelbeleving. Je zou verwachten dat die jonge jongens eager zijn, gebrand op het hoogst haalbare: Heren 1! Terwijl die ouwe lullen al gegeten en gedronken hebben. Nee, niets is minder waar.
Misschien is het beter het fanatisme af te lezen aan de hoeveelheid haar, dan wel het ontbreken van een meetbare hoeveelheid daarvan. Op het hoofd dan. Enkele terugtrekkende- haargrensbeziters verhitten tijdens het spelletje regelmatig hun hoofden. Zou er een verband zijn tussen die oplopende temperatuur en het (deels) ontbreken van een haardos? Brandt het af bij de wortels? Nee, onze ogenschijnlijk grootste fanatiekeling heeft nog steeds een mooie Friese kop gevuld met roodblond haar. Bij zijn buitelingen blijven er wel eens plukken achter de antenne, aan de muren en onder de bank hangen, maar er blijft voldoende over.
Liet ik in de vorige alinea nou terloops het woord ‘ogenschijnlijk’ vallen (‘onze ogenschijnlijk grootste fanatiekeling’)? Zo terloops was dat niet, want daar zit ‘m mijns inziens de crux. Waar de een de gepassioneerdste lijkt, kookt de ander onderhuids. Het verhaal van de intra- en de extraverte; het verhaal van exo en endo, ying en yang. That’s the question: is het nodig om tijdens de wedstrijd zo extravert dat fanatisme te uiten? Deze vraag stel ik mij omdat we van de coach een beetje vaak te horen krijgen dat de koppies hangen; hij dreigt dan met een derde set voor straf zonder ‘knibbellappen’.
Eerst de verschillen in beleving in ons team. We hebben d’r eentje rondlopen – om maar bij mezelf te beginnen –, die pas op stoom komt als we (te) ver achter staan. Pas dan laat ‘ie z’n passie spreken weet hij het beste uit z’n tenen te halen. Beetje laat; jammer, zo’n passiediesel. Daar tegenover – om de gehele middenmoot met ál z’n variabelen even oneerbiedig over te slaan – staan, ik bedoel, springen twee turbulente turbo’s rond aan onze kant van het veld, die ieder punt beleven alsof het de laatste is. Prachtig!
Mijn mening: ik geloof niet dat een team van zes hyperfanatieke Ratelbandjes de cup binnenhaalt. Leuk voor het publiek, arme scheidsrechter en niet te coachen. Met VV Droopy kom je ook niet ver, daarentegen. De kracht zit ‘m in de mix. Beetje peper, beetje zout. Beetje water, beetje wijn. Uit tegengestelde krachten ontstaat energie. Hoe kleiner die tegenstellingen, hoe minder energie. De hoeveelheid energie die Heren 2 – dus – uitstraalt, wordt niet alleen door de exo’s bepaald, de endo’s hebben een minstens even grote rol. Dus die koppies hangen in een perfect evenwicht van een team dat zichzelf volmaakt in balans houdt. Kun je trots op zijn, coach! Nu nog punten halen.
Jeroen (kapotte knibbellappen)
zondag 8 februari 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
