Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleybalLIFE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.
Het Wel & Wee Van Heren 2
Oren, daar draait het om bij volleybal.
Wat is dat toch met volleybal, met sport, met het leven? Hoe het tussen de oren zit, is zo ontzettend belangrijk! Oké, je moet een passje kunnen plaatsen en een sprongservice binnen de lijnen rammen, maar dat talent valt te trainen. En dat WORDT getraind. Tot in den treure! Maar wat mentale training? No way.
En neuzen, daar draait het om bij volleybal.
Hoe je samenwerkt in deze overvolle maatschappij is ook van doorslaggevend belang. Zonder collectieve flow is het vrij worstelen tegen de stroom in. In het bedrijfsleven is het al jaren gewoon om de hei op te gaan en daar teamgoals en missies te formuleren en de neuzen dezelfde kant op te workshoppen. Doen we dat ook in de sport? Te weinig.
Ik las pas dat de Annie van der Velde – voor de niet-Friezen en niet-voetballers: de vrouw van Riemer, oud-voorzitter van SC Heerenveen – hem hielp met scouting. Want dan waren er meerdere wedstrijden tegelijk, en stond zij dus op het ene, en hij op het andere veld. Riemer gaf haar een formuliertje mee dat ze moest invullen. Annie verklaarde op hele andere dingen te letten dan haar man dat deed. En dan niet op – cliché – de mooie benen waar voetballers patent op schijnen te hebben (ja, wij kunnen de strijd niet aan met die dikke bulten op onze knieën, hoewel ik op tv voetballers zie lopen met kousen die haast tot in de broek reiken, wat ook weer geen gezicht is; zouden ze een doorzichtig jarretelletje eraan hebben?), maar Annie let op hoe hij communiceert met ploeggenoten én tegenstanders, reageert op het publiek en of hij met fouten kan omgaan. Terwijl Riemer op mannendingen als tweebenigheid, snelheid en positiespel let. Ik zet mijn geld op de speler die Annie scout! En waarom? Omdat het er gewoon om draait of je er als speler in gelooft. Of je het spelletje serieus neemt, of je mentaal sterk bent. En dat kill-blok, die pass-op-maat en die snoeiharde smash komen dan vanzelf wel. Uitgaande van een snufje aanwezig talent, uiteraard.
Tot zover de oren. Helaas, daarmee zijn we er nog niet; de neuzen nog. Want dan krijg je te maken met je medespelers, bij wie het ook moet kloppen tussen de oren. En daartussen zit een neus, die dezelfde kant op moet wijzen als de jouwe. Pff.
We zijn volleyballers. We zijn mannen. We zijn Friezen. Nuchter, down to earth en – met name in de groep – gaat het gesprek over de damesteams, de auto’s en andere ‘lullige’ onderwerpen. Kunnen we het nu eens over andere ledematen hebben: de neuzen en oren?
Nu ff over mezelf. Mijn buikje groeit, mijn conditie niet. Ik train, voor een recreant, fanatiek. Edoch; een betere techniek zit er niet echt meer in; fysiek kan het alleen maar minder worden. Maar mentaal… wacht maar af! Mijn neuzen en oren staan dezelfde kant op, daartussen zit het wel goed (eh?).
Jeroen (doorgaans best nuchter)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten