Het Wel & Wee Van Heren 2
Als je maar lol hebt
BLIEP! Whatsappgroep Heren 2: ”Mannuh! Lijkt het jullie ook leuk om als een soort van kick-off van
het nieuwe volleybalseizoen met het team naar de oefeninterland in de buurt te
gaan?” Kijk, dat kan ik als aanvoerder zeer waarderen: spelers uit je team
die initiatieven nemen die bijdragen aan de teamspirit! Hoera!!!
Enfin: een paar weken later zaten we met z’n tweetjes bij
Nederland-België...
De ‘soort van kick-off’ met het team moet dus nog
plaatsvinden. Of we promoveren de eerste training daartoe, we waren daar tenslotte
met maar liefst zes van de negen man aanwezig!
Hm, ik klink wat zuur; onbedoeld, want als co-ouder, zzp‘er
en bijna-vijftiger snap ik dat agenda’s niet alleen gevuld worden met
volleybalwedstrijden en -trainingen en dat een weigerend krakend lichaamsdeel
soms - steeds vaker - noopt tot een aanpassing van die agenda. Ik constateer
dus gewoon het feit dat we op het niveau van Heren 2 spelen: recreatief
volleybal zomaar ergens in een regio. Agge mar leut het.
Wat niet geldt voor het Nederlands voetbalelftal! Ik laat me
de bek even openbreken… tjonge, daarvan kun je toch wel verwachten dat ze -
spelers en staf - in staat zijn een teamgeest te creëren waardoor de output de
uitkomst is van de optelsom van individuele kwaliteiten? Nu is het zo dat de
slechte kwaliteit van het team de uitkomst is van een optelsom van individuen
die maar geen team kunnen worden! Ehm… nou ja, als je maar lol hebt.
Hoe zit dat eigenlijk met gogme in het nationaal volleybalteam?
Eerlijk gezegd zag ik niet heel veel teamspirit tijdens de redelijk eenvoudig
behaalde overwinning op België. Alleen bij protesten richting de scheidsrechter
zag ik wat bloed kolken. Waar ik warm van werd, was de creatieve speelwijze van
spelverdeler Nimir Abdelaziz. Met één hand verrassend snelle set-ups geven,
plotseling hard smashen waar de tegenstander een set-up verwacht… genieten!
Langs de zijlijn vergeleken we onze lengte met de mannen
binnen de lijnen. We zagen dat Diefenbach een van de kleinsten was, dus dat was
ongeveer onze lengte. Dachten we. Maar het internet vertelde via m’n mobieltje
dat we toch zo’n tien centimeter kleiner waren dan die kabouter tussen de lange
mannen.
Kansloos! Wat doen we nog in Heren 2?? Waarom niet
pingpongen, of biljarten!?!
Viel niet tegen trouwens, zo’n interland: veel publiek, bak
herrie, enthousiaste speaker, goede sfeer! Binnenkort spelen wij onze eerste
wedstrijd; ik weet dat er in ieder geval één persoon komt kijken, wat al meer
is dan gemiddeld. Ach, asto mar wille hast.
Jeroen (heel klein)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten