dinsdag 16 augustus 2011

Column VolleybalLIFE, deel 33, juli 2011

Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleybalLIFE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.

Het Wel & Wee Van Heren 2
Afgelopen seizoen stevenden we af op degradatie. We verloren keer op keer. Vaak met minimale verschillen, daarom geloofden we halverwege nog in een ommekeer. Nee, geloven is niet het juiste woord; we hoopten op een ommekeer. Maar op hoop kun je niet bouwen; je kunt hopen de staatsloterij te winnen, maar daar niet in geloven. Als je dat doet, doe je iets verschrikkelijk fout. Nee, begrijp me niet verkeerd: je kunt wel geloven, bijvoorbeeld in liefde. Maar zoals Theo Maassen al zei: dat levert niets op. Wat wel wat oplevert, is geloof in jezelf. Dat wil namelijk wel helpen tijdens een volleybalwedstrijd. Probleem van onze ploeg was, dat we geen gezamenlijk geloof hadden. Dat was een kracht die we node misten. En zo gingen die beslissende puntjes telkens weer naar de overkant van het net.

Als je bijna alles verliest, degradeer je. Je kunt hopen wat je wilt, maar je weet gewoon: je degradeert. Nu heb ik stiekem tóch gehoopt. Gehoopt dat het rayon de poules zou omgooien en de een-na-laatste plaats, want daar stonden we, aan degradatie zou ontsnappen. Met de hakken over de sloot. En wat gebeurt er? Hét gebeurt! Ons Nevoborayon heeft beslist dat er niemand degradeert uit onze klasse!!!

Mat leer ik:
(Over deze beslissing:) niets is zeker tot het zeker is.
(Over ons team:) we kunnen wat geloof gebruiken.
(Over mijn strohalm:) ik kan toch bouwen op hoop!
Er is hoop voor ons team, zeker weten! Daar geloof ik in!

Wat is hoop? Hoop is de wensende verwachting dat iets goeds, dat nog onzeker is en in de toekomst ligt, werkelijkheid zal worden. Aldus meneer Van Dale. Hoop is een schraag van het geloof; zonder hoop kan het geloof niet staande blijven. Aldus de bijbel. En de liefde zet geloof om in daden. Weer die bijbel. Wat hebben we aan al deze wijsheden? In het dagelijks leven, gedurende de competitie, tijdens de wedstrijd? Dat we dus maar flink moeten hopen. De yell voor de wedstrijd wordt: WE HOPEN DAT WE WINNEN! Hm, klinkt niet zo krachtig. Maar ja, die hoop is volgens bovenstaande theorie wel nodig voor het geloof in onszelf. Maar dat geloof was er nog niet, dus eerst daarvoor zorgen. En hoe moet dat ook alweer? O ja, door er een tankje liefde als brandstof tegenaan te gooien. Dus we zijn eruit, dáár moeten we het uiteindelijk vinden: de liefde!

Volgend seizoen “Het Wel & Wee & Geloof & Hoop & Lief & Leed Van Heren 2”!

Jeroen (leeft de liefde)

Geen opmerkingen: