Zomaar ergens in Nederland, in een regio, in een rayon, speelt een Heren 2. ’t Zou het tweede van jouw vereniging kunnen zijn. VolleybalLIFE volgt de gebeurtenissen van dit ‘team next door’.
Het Wel & Wee Van Heren 2
Het weer is weer zomers, dus we gaan massaal naar het strand. Om precies te zijn: naar een zandbak van zo’n tien bij vijftien meter. In het midden staat een netje gespannen, een slap aftreksel van het bekende, strakke, échte volleybalnet. Na iedere smash – of hand of arm of gehele medespeler – in het net moet het weer gespannen worden, maar dat gebeurt niet. Voordeel is dat je in de loop van de avond steeds gemakkelijker kunt scoren, wat voor mij wel van pas komt! Kortom: het beachvolleybalseizoen is begonnen!
Dat betekent nog niet dat het beachvolleybalseizoenweer is! Hoewel de laatste training in de zaal puffend van de hitte werd afgelegd, waagden we het toen gekscherend op te merken dat we de week erna blauwbekkend op het beachbalveldje zouden staan. Dat bleek een o zo profetische bewering. Want al was het weer zomers fris; beachen doe je in je beachoutfit. Dus blote voeten die langzaam in ongevoelige ijsklompjes veranderen, zomerse broek die ook als zwembroek dienst dient te doen en zo’n super los hangend hemdje waar de bal langs alle gaten boven, onder, links en rechts dwars doorheen kan vliegen.
Ook ik ontkom er niet aan. Het contrast is groot: slechts een paar jaartjes jongere teamgenoot die er duidelijk een sportievere levenswijze op nahoudt en die zichtbaar veel buiten werkt, en ik: overduidelijk kantoorpikkie dat weliswaar in het bezit is van twee onwaarschijnlijk sterke wijsvingers van het typen, maar wat zich helaas niet uit in manifesterende spierbundels in zo’n frivool hempie.
De eerste keer na een lange winter lijkt het team volleyballers meer het hobbyclubje WLTV (Wieden Leidt Tot Vreugde). De omliggende zwembad-speelweide blijkt in het voorbije seizoen de strijd met het zand succesvol aangegaan te zijn. Daarom wordt er lustig onkruid gewied en naarstig gespit. Twee man gaan op zoek naar de netten, wat een halve-avondvullende taak blijkt. Tussen de laatste grassprietjes beginnen we toch zo snel mogelijk al te meppen; hier hebben we tenslotte een lange winter op gewacht! Om na een kwartiertje alweer het eerste pauzetje in te lassen, want het is toch wel weer even wennen; zand veert niet zo mee als die lekkere houten vloer waar we normaal op spelen.
Op naar de gezellige toernooien, waar de barbecue tussen de velden staat te geuren, de deejay de scheids overstemt en waar finales plaatsvinden tussen ‘De Beachboys’ en ‘De Zandhappers’. Er wordt een klimaatverandering voorspeld met droge, warme zomers. Lang leve het beachvolleybal in Joure, Dwingeloo en Hendrik Ido Ambacht!
Jeroen (werkt aan zijn vorm)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten